Jaaa Afrika!

Mijn bijna twee maanden durende Afrika avontuur zit er nu bijna op. Ik zit te wachten op het vliegveld van Johannesburg, één vlucht gehad en nog twee te gaan. Nu zes uur lang uit mijn neus eten. Perfect dus om als afwisseling een verhaaltje te typen. Dat scheelt me thuis weer als ik online een fotoalbum maak van deze reis. 84436765433 foto's en dit verhaal: klaar!
Bereid je dus maar voor, het gaat weer een boekwerk worden.

Want ik heb me toch weer veel gezien en gedaan in deze afgelopen weken! Het voelt alsof ik weer een half jaar reizen er op heb zitten. Misschien heeft dat ook wel met het feit te maken dat ik zegmaar 95% van de tijd heb gekampeerd. Sja, je moet wat als je twee keer per jaar voor langere tijd buiten Europa wilt reizen. Het was echt fantastisch hoor, daar niet van, maar een vakantie was het eigenlijk niet.
Hier een stukje uit mijn persoonlijke dagboek om dat te proberen te verwoorden. Persoonlijke dagboek? Ja. Mensen die reizen doen dat vaak. Het is niet zoals 'lief dagboek, vandaag blablabla..' maar meer om de zoveel dagen, of zelfs eenmaal in de week om de kleine dingetjes te helpen onthouden. Goede restaurants bijvoorbeeld. Of een entreebewijs van iets cools te bewaren. Of het uiten van emoties..
Lees en huiver:
"We rijden door de Kalahari woestijn. Het is noodweer. Onweer en bakken met regen. En zie ik nou hagel? Veel elektriciteitspalen zijn omgevallen. Het water kan niet goed weg in de grond dus gelijk 8437 gigantische plassen. Levensgevaarlijk. Ik zie geen kloot.
Leuk en goedkoop idee van te voren zeg: rondreizen en kamperen door Afrika. Super plan. Super dom. Het is 747 graden overdag. Ik heb het nog nooit zo warm gehad. Als je de ramen van de bus open doet voelt het alsof er een föhn in je gezicht aan het blazen is. Vreselijk. Al je drinken is warm. Altijd. Warm water is echt niet lekker als het 976457 graden is.
Ik sterf elke dag een beetje: te warm om iets te ondernemen, te warm om andere kleren aan te doen want alles zweet toch, te warm voor make-up want dat smelt er toch af en. Ik voel me er maar lelijk onder. Glanzende zweetkop. Allemaal pukkels door de warmte. Hopelijk raak ik er snel aan gewend want dit is zeker niet de leven."

En of ik er snel aangewend raakte! Dankjewel lichaam, goed gedaan. Ik denk dat het me een dag of vier, vijf en zeker 41 grijze haren heeft gekost, maar mijn leven in Afrika begon eindelijk weer dragelijk te worden. Achteraf gezien heb ik daar altijd last van: ik ging ook dood in Jakarta, alleen het verschil daar was dat ik een bed had waar ik in elk geval wat rust kon hebben. In Afrika had ik een matje van de Xenos. Op zich super priem, maar niet als je in staat van ontbinding verkeert.

Mijn reis ging van Livingstone in Zambia, via Botswana, Namibië, Zuid-Afrika, Lesotho, Swaziland en Zimbabwe, terug naar Livingstone. Gelijk de eerste dag al nijlpaarden gezien. Dat werden er tijdens de reis zoveel dat het niet meer bijzonder was. Dit gold eigenlijk voor alle dieren. Je raakt er zo snel gewend aan. Vier keer een olifant zien is nog leuk maar na 124 giganten te hebben gezien kijk je echt niet meer hoor. Vooral tijdens zogeheten game drives: in een nationaal park waar je doorheen rijdt om 'game' te spotten. Iets wat trouwens super vermoeiend is omdat je constant gefocust bent maar niet precies weet waar je moet kijken dus daarom maar elk bosje scant op beweging. En als je dan eindelijk weer iets spot en het is weer zo'n kut impala of een variant daar op, dan neem je niet eens meer de moeite om een foto te nemen. Zelfde geldt voor olifanten, giraffes en zebra's. Vooral als je de Big Five hebt gespot (leeuw, buffel, neushoorn, olifant en luipaard). Voor mij duurde die laatste echt eeeeuwen, maar eindelijk vorige week heb ik er eentje mogen zien, in het donker. Awesome <3). Het klinkt misschien belachelijk maar het is De Waarheid.
Uitzonderingen daar gelaten: van leeuwen en luipaarden en andere katachtigen kan ik geen genoeg krijgen. O MIJN GOD IK HEB BABY LEEUWTJES GEAAID EN ZIJ HEBBEN MIJN VEST MET LEEUWENSLIJM BESMEURD MAAR NOU EN. Dat was zeker een hoogtepunt <3 Verder heb ik ook volwassen cheeta's mogen aaien. Deze zijn net als de leeuwtjes jong wees geworden en hebben nooit leren jagen. Opvangcentra redden deze beesten dan. Dus zeker geen Azië taferelen!

Naast game te hebben gespot, heb ik het ook gegeten. Wilde beest, zebra, krokodil (smaakt naar kipnugget), impala, kudu, giraffe en springbok. En rare wormen zo dik als mijn wijsvinger. Ondanks de sappige wormen is kudu toch mijn persoonlijke favoriet. Kuduburger, aanradertje hoor! Haha ik weet dat het raar is en de locals eten het ook zeker niet, maar wanneer eet je nou zoiets? Ik schrok wel van de giraffesteak op het menu. Natuurlijk wel geprobeerd, maar opgelucht dat het smerig was. Dus mensen: GIRAFFE IS BAH. Hopelijk behoud ik mijn stoel in de hemel nu.

Voor de rest heb ik me met name vergaapt aan de geweldige landschappen. Zoveel variatie! Van kurkdroge woestijn duinen tot glooiende wijngaarden. Op een kanootje door de Okavango delta varen of het nieuwe jaar inluiden met de locals. En de wereldstad Kaapstad is ook echt een plek waar ik zeker terugkom.
Ik heb trouwens super veel geluk gehad: Afrika's meest bekende natuurpark Kruger (vast wel eens van gehoord tijdens zo'n prachtige natuurdocu, als sir David Attenbrough het heeft over KROE-GAH PAHRK), heeft zo ontzettend veel regenval gehad de afgelopen tijd, blijkbaar nu halverwege het regenseizoen al net zoveel regen als het hele voorgaande jaar, waardoor de boel is overstroomd. Oké, niet alles natuurlijk want dat park heeft de grootte van Israël dus dat zou wel heel erg zijn, maar op de camping waar ik een paar dagen eerder nog van een braai (Zuid Afrikaanse bbq, LEKKER!) zat te genieten dreven mensen nu weg in hun tentjes.
Potverdikke dat weer hier is wel extreem hoor. Naar mijn idee heb ik het nog nooit zo warm meegemaakt, met 48 graden als toppunt. Maar ook wanneer het regent. Dat gaat niet normaal hier hoor. Ik lag eens in mijn tentje te slapen (haha). Zo'n koepeltent met twee ramen en een 'deur'. Natuurlijk alle drie open omdat ik niet graag in een sauna slaap. Wakker worden geregend had ik nog niet eerder mogen ervaren, maar goed die kan ik nu dus ook afstrepen. Slaapdronken snel de flappen voor de ramen en deur en weer verder pitten. Dacht ik. Toen begon het te onweren. Afrikaanse onweer noem ik het maar. Ik vind dat dat mag want het was zo verschrikkelijk eng. Mind you: als er iemand van onweer houdt ben ik het wel. Absoluut niet bang ook. Toen wel. Ik lag namelijk in een FOKKING TENT. Saillant detail: ik had eerder die dag het briljante idee gehad om mijn tent onder een boom op te zetten. "Lekker een beetje schaduw".. Jeeezus wat was dat eng! Geleidt aluminium? Zijn tentstokken eigenlijk van metaal gemaakt? Geleidt gras? Nee, vast niet. Maar nat gras.., kan dat? En ik had de tijd om hierover na te denken want deze lieve bui bleef VIER UREN VAN MIJN LEVEN AANHOUDEN. Normaal heb je bliksem en dan donder, of andersom. Niet in Afrika. Bliksem, donder, GELUID UIT DE HEL en dan weer bliksem. Ik wilde het heel graag opnemen maar was te verstijfd. Plus het feit dat er zestig wolkbreuken tegelijk gaande waren boven mijn hoofd en ik dacht dat wanneer ik niet bewegen zou ik wel droog zou blijven. Wat ook zo was, bleek achteraf! Blijkbaar toch in slaap gevallen, want werd 's ochtends wakker door het geschreeuw van grote, rare Afrikaanse vogels waar ik de naam niet van weet en ook niet wil weten want die zijn echt super KUT.

All and all heeft Zuidelijk Afrika mij voor 100% positief verrast. Van te voren was ik een beetje sceptisch en dacht: 'even doorbijten, dan kan ik in elk geval het continent Afrika afvinken voor mijn dertigste'. Ja echt. Maar het was zo anders dan gedacht! Van te voren heb je natuurlijk die zielige Afrikaanse kinderen met eiwitbuikjes en vliegen op hun ogen en in hun neus van de reclame in je hoofd als je denkt aan Afrika. Begrijp me niet verkeerd, maar gelukkig ben ik dat niet tegen gekomen. Ik had natuurlijk maar een gelimiteerd aantal weken om weer terug te keren naar mijn beginpunt, dus heb voornamelijk de hoogtepunten kunnen doen. Tijdens het reizen van de ene hotspot naar de andere kom je natuurlijk wel armoede tegen. Maar niet zo erg als op tv. Plus het feit dat ik maar een minuscuul stukje van het grootse continent Afrika heb aangedaan.
Maar van hetgeen wat ik heb mogen zien was ik dus echt positief verrast. Sterker nog: het viel me op dat (Zuidelijk) Afrika in veel opzichten zelfs beter ontwikkeld is dan andere continenten. Simpel voorbeeld maar een immens belangrijk dagelijks terugkerend dingetje: de wc. Ik had me voorbereid op nog net geen gat in de grond. Nou, niks was minder waar. Letten we even op Azië, Latijns Amerika, Griekenland en andere landen met stomme prioriteiten? JE KAN JE WCPAPIER DOORSPOELEN IN ZUIDELIJK AFRIKA. Klinkt heel stom maar zo veel hygiënischer! Plus vrijwel alle wc's hadden een wc-bril en een deur. wc-papier bevoorrading blijft lastig maar daar kan je je op voorbereiden. Och man, elke keer weer geluksmomentjes hoor, hahaha!
Enige wat ze hier nog wel kunnen leren is wifi. Als het er is moet je er in 80% procent VEEL voor betalen. Oh ja en dat het er is betekent trouwens niet dat het ook werkt: de helft doet het niet. Meestal door stroomstoringen die hier dagelijkse kost zijn. Maar ach, wat moet je nou met wifi als je ook leeuwen baby's kan aaien?

Naast alle hoogtepunten heb ik één dieptepunt: vandaag. Ik kon kiezen tussen Devil's Pool (badderen bovenop de Victoria Watervallen) of een microlight vlucht over de watervallen. Ja, dat kon alleen maar vandaag. Iets met visa's en enkele en dubbele toegang. Dus ik dacht: ik doe de vlucht want dan hoef ik niet in mijn natte kleren in een vliegtuigstoel te zitten. Want ja, een uur later ging mijn taxi naar het vliegveld van Livingstone. Nou, lang verhaal kort: het regende, correctie: stortregende toen ik vanochtend vroeg voor zessen mijn tent afbrak en dat hield niet meer op. Had nog een klein beetje de onrealistische hoop dat wanneer ik de grens van Zimbabwe over was naar Zambia, dat het daar beter zou zijn (de Victoria Watervallen vallen op de grens van deze landen). Belachelijk gedacht natuurlijk want dat is maar vijf minuten verderop. Anyhow, boel gecanceld: ik heb nu dus geen van beide gedaan. Ik vind dat ik daar wel een vloekwoordje tegenover mag zetten: GVD!
Nu maar hopen dat ik mijn geld terug krijg gestort op mijn creditcard. Maar door positief te blijven, zal dat hopelijk wel goedkomen!
Voor nu: op naar bevroren Nederland, vier continenten van de lijst voor mijn dertigste gehad, nog twee to go!