Galápagos!

De reden waarom ik Ecuador koos om Spaanse les te volgen waren de Galapagoseilanden. Maar omdat dat alleen betaalbaar is voor oude rijke Duitsers, koos ik er voor om er een vrijwilligers project te volgen, zodat het wat christelijker zou zijn voor mijn portemonnee, plus ik wilde altijd al een keer vrijwilligerswerk doen in het buitenland dus beter kon niet!
Nou, beter kon wel. Beter kan overal. Vooropgesteld: de Galapagoseilanden zijn geweldig. Maar het project waar ik aan meedeed was belachelijk. Ik dacht dat ik zou helpen de natuur op het eiland San Cristobal in de originele staat te behouden. Als in niet-inheemse planten ed verwijderen. En daarnaast eten voor schildpadden verzamelen en hen voeden. Maar dat was wat ik dácht dat zou zijn. Viel dat even tegen! Ten eerste waar we moesten werken: 'arriba' dus boven. Nou, dat was me toch een pokke end! Hoiie, bijna drie kwartier door de modder banjeren naar boven, hopend en biddend (ja ja ;p) dat ik niks zou breken want dat zou toch wel heel erg vervelend zijn aangezien ik pas in maart plan thuis te zijn.. Het werk was ook al zo fantastisch. We moesten stokken van de ene stapel naar de andere brengen. We moesten mora (soort van braamstruik en niet inheems) met een machete snoeien, maar de wortels laten staan. We moesten onkruid wieden in de tuin van de zus van de eigenaar van het project. Nou sorry hoor maar WAT DE F? Wat in godesnaam heeft dit te maken met het behouden van de inheemse natuur?! Alles wat we deden was nutteloos. Waarom niet met wortels en al die niet-inheemse rommel verwijderen? Ik heb het wel 7368 keer gevraagd maar een antwoord kreeg ik niet. Dus de volgende groep vrijwilligers kan weer precies hetzelfde gaan doen, want het heeft totaal geen zin op deze manier.
Daarbij komt het feit dat het altijd regende. Altijd. We woonden in een soort boerderij wat ze haciënda noemen. Deze staat in de hooglanden en daar regent het regelmatig tot altijd. Dus modder en alles. Wat niet per se erg is, maar wel super irritant als er ook nog eens 8348943 musquitos en zandvliegen zijn die je helemaal lek prikken. O-ver-al. Wenkbrauwen? Geen probleem. Heerlijk.
Het klinkt allemaal heel erg negatief, en zo ervoer ik het ook zeker de eerste dagen. Vooral omdat er ook nog eens super veel spinnen ter grootte van een hand rondliepen en kakkerlakken. Alleen 's avonds en 's nachts, dat wel. Erg prettig als je een nachtelijk bezoekje moet brengen aan het toilet..
Maar je went er gek genoeg heel snel aan. De werktijden waren van 7.30-11.30 of 12-16.00 Ja, dat stelt inderdaad niks voor. Toch was het erg vermoeiend en gingen we rond een uur of negen (nadat we met z'n allen een film hadden gekeken want verder is daar niks te doen) vaak al slapen. We zijn ik en vijf anderen. Duitsers en een Zwitser. Super leuk want die spreken de godganse dag Duits en dat is nou nèt mijn lievelingstaal. ZO VRESELIJK IRRITANT EN ONBELEEFD! Ik heb wel tienduizend keer gezegd 'ENGLISH PLEASE' en dan hielden ze het eventjes vol, om vervolgens weer lekker in het Duits verder te gaan. Gelukkig was Poppy daar, een puppy (en ja ik houd niet zo van honden maar het was zo'n poepje) dus ging ik vaak met hem spelen en met de locals lekker Spaans praten, ook nog eens leerzaam. Bonus!

Aangezien ik het zo ontzettend naar m'n zin had, besloot ik samen met Jonas, ja een Duitser, een week werk te skippen en wat van de eilanden te gaan zien. Wij betalen namelijk om dit werk te doen en krijgen daar een bed voor en water. Dat is totaal niet in verhouding met hoeveel we wel niet hebben gelapt voor dit project. En na werk heb je ongeveer vier uur voordat het donker wordt. Plus het feit dat wanneer je naar een ander eiland wilt, dit alleen 's ochtends vroeg kan of eind van de middag en dan ben je twee uur later op een ander eiland. Dit geldt voor alle eilanden dus je kan niet even na het werk een middagje een ander eiland aandoen. Vandaar onze keuze. Uiteindelijk deden alle vrijwilligers dit. Slecht voorbeeld doet volgen zeg maar hihihihi.

Het was zo SUPERMEGAFANTASTISCH! Totaal drie andere eilanden gezien in een week. Dolfijnen zwommen met onze boot mee (boot is niet echt het woord trouwens. Speedboot, voor zo'n 15 mensen waarvan zo'n twee a drie gegarandeerd een kotsje leggen tijdens de reis, super). Ik heb gezwommen en gesnorkeld met haaien, zeepaardjes, 84783 verschillende vissen en zeeschildpadden. Het was echt zó geweldig! Dat maakte alles weer goed qua vrijwilligerswerk.
Super weer gehad ook, super veel gedaan en super veel nieuwe mensen ontmoet. Je went aan het feit dat je naast zeehonden ligt te zonnen. Heel apart maar onvergetelijk!
Het heeft me zes ribben uit m'n lijf gekost, iets meer dan ik had ingecalculeerd. Gelukkig had m'n moeder haar rug nog niet geschoren en groeide daar nog wat geld wat ik mag lenen, zodat ik weer even wat lucht heb tot maart.

Nu zit ik te wachten op mijn vliegtuig naar Lima, Peru. Een nieuw avontuur, heel veel zin in! Alhoewel ik momenteel nog wat brakkig ben aangezien ik gisteren terugvloog naar Quito en daar een soort van afscheidsborrel had.
Geweldige tijd gehad in Ecuador, op naar meer goeds!