CUBAAAA

Dertien landen heb ik bezocht tijdens mijn tweede reis door Latijns Amerika. Dertien landen en zeker zoveel vluchten gehad omdat te realiseren. Mijn laatste vlucht is vanuit Cuba. Het land wat je NU moet bezoeken, voordat het verpest wordt door metname de Amerikanen.
En wat ben ik blij dat ik er nu ben geweest. Zeker één van de hoogtepunten van mijn reis. Vijfentwintig dagen geleden stapte ik in een tijdmachine naar het land van de salsa, rum, sigaren, Che Guevara (HIJ IS ECHT OOOVERAL,  MAAR WAT EEN HELD!) en niet te vergeten de oldtimers. En het was MEGA!
Ik gok dat zeker zo'n zeventig procent van de auto's die hier rondrijden oldtimers zijn. En in de kleinere steden wordt dat percentage aangevuld met twintig procent paard en wagens. Zó anders dan waar dan ook! Wat ook gelijk opviel is dat je super vaak wordt aangesproken door een local, niet om hun prullaria aan je te slijten maar gewoon een praatje met je te maken. Of je te versieren wat duizend keer per dag gebeurt, ze fluiten hier niet maar 'sissen' en je krijgt tweeduizend keer te horen dat je mooi bent en wat dan ook. Maar als je niet geïnteresseerd bent is eenmaal 'nee' voldoende en gaat hij verder naar het volgende slachtoffer. Dus heb je een ego boost nodig, Cuba is je land! Hahaha. De locals zijn heel erg geïnteresseerd in de mensen die hun land bezoeken, maar willen ook heel graag hun verhaal kwijt over Cuba. Cubanen zijn hele trotse mensen. Super fijn om dat een keer op die manier mee te maken en niet dat je denkt wanneer je aangesproken wordt: 'wat moet die persoon van mij, moet ik hem betalen of gaat hij me beroven?'. Schijnbaar zijn er in Cuba geen moordenaars, verkrachters of pedofielen. Meerdere locals zweren dat dat niet bestaat hier. Geloven doe ik het niet echt, maar dit is één van de weinige landen op aard waar ik me dag en nacht veilig voel, ook al loop ik alleen op straat. En discriminatie bestaat hier ook niet. Cubanen zijn blond met blauwe ogen tot pikzwart met gele ogen (hahaha). En of je twee benen, één of geen benen hebt, iedereen is gelijk. Daar kunnen sommige mensen in Nederland nog eens wat van leren!

In Cuba zijn de mensen op rantsoen. Ze krijgen aan het begin van het jaar een bonnenboekje, zodat iedereen even veel krijgt. Hoe bestaat zoiets nog?! Zo apart! Verklaart wel dat mensen je vaak om zeep of pennen vragen, want dat is iets wat hier schijnbaar lastig te krijgen is. Heel typisch.
Het is niet dat men hier straatarm is ofzo, maar men verdient bar weinig per maand. Daar staat wel tegenover dat je gratis kan studeren, gratis naar de dokter, ziekenhuis, tandarts en zelfs de dierenarts is gratis. Alle medicijnen en medische voorzieningen zijn gratis, en mocht je toch doodgaan, zelfs je uitvaart is gratis.
Ondanks dit alles is het erg lastig om rond te komen aangezien het levensonderhoud niet bepaald goedkoop is. Een biertje kost twee CUC wat gelijk staat aan bijna twee Euro.
Vandaar dat mensen een deel van hun huis verhuren aan toeristen, casas particulares heet dat.
Ik heb in veel van deze casas overnacht en het is zoveel leuker dan een hotel of hostel. Veel authentieker. Er wordt voor je gekookt als je dat wilt (en daarvoor betaalt uiteraard, niet super veel overigens) en de maaltijd die je voorgeschoteld wordt is gigantisch. Rijst, bonen, salade, gigantisch stuk vlees, fruit en een stukje gebak toe. Ik voelde me altijd zo schuldig als ik het liet staan maar het was zoooo veel! Gelukkig zag je dan later dat de familie de restjes op aten. Nja gelukkig, het is natuurlijk vet raar dat zij jouw restjes als diner hebben, maar het wordt in elk geval niet weggegooid oid. De mensen hebben niet veel maar eerlijk zullen ze alles met je delen.

Nou genoeg geluld over het leven in Cuba, terug naar mijn trip! En wat voor één! Ik heb voor het eerst in mn leven diepzeeduiken gedaan, suuuuper cool maar ook een beetje dom want snorkelen nu is natuurlijk geen hol meer aan dus moet ik mn duikbrevet gaan scoren ergens maar das mega duur. Maar toch! Ook heb ik een les kitesurfen gehad. Met een vlieger van ongeveer drie meter lang vastgeketend aan je middel, surfen op de golven. Nou heb ik dat laatste deel helaas NOG niet gedaan, want de eerste zoveel lessen zijn op het droge om je te leren hoe zo'n vlieger werkt. Ik ben een expert in vliegeren al zeg ik het zelf (kotszakje, iemand?) want ik doe dat al jaren op Terschelling. Nou, dit is PRECIES HET TEGENOVERGESTELDE van alles wat ik mezelf heb aangeleerd in de afgelopen zoveel jaren. Suuuuper moeilijk en onlogisch in vergelijking met het 'normale butterige stuntvliegeren'. Je moet heel langzaam van 'twaalf uur' naar bijvoorbeeld 'drie uur' sturen. Doe je dit een fractie te snel dan vangt de vlieger te veel wind en wordt je de lucht in getrokken. Is me maar één keer overkomen en dat was SUPERMEGAFANTASTISCH, maar niet de bedoeling hihihi. All and all vond mijn leraar het super goed gaan voor een éénarmige, dus ben ik extra gemotiveerd om het op Terschelling weer op te pakken en in ieder geval met vlieger en al de zee op. Hoe cool zou dat zijn?!

Natuurlijk heb ik ook saaie dingen gedaan zoals paardrijden door de tabaksvelden opzoek naar een waterval. Of met z'n negenen in een oldtimer door de stromende regen worden afgezet bij een hostel. Of in een karretje wat een KOKOSNOOT moet voorstellen door Havana crossen. Hahaha nee alles wat zoooooo leuk! Ondanks het feit dat het hier fokking WINTER is (zo slecht van mezelf dat ik dat niet even had uitgezocht vóór vertrek! Alhoewel winter hier alsnog braden op het strand garandeert hihihi).

Als ik iets moet noemen wat minder was, dan was dat zonder twijfel de VOEDSELVERGIFTIGING die ik na een paar dagen opliep. Ik had ceviche gegeten, een van oorsprong Peruviaans gerecht met vis wat gegaard wordt in limoensap. Écht een aanrader, heeerlijk. Maar toen even niet. Ik weet nog heel goed dat ik zei tijdens het eten: 'ik ga dit niet overleven'. Waarom ik toch door at heb ik mezelf een paar uur later zeker dertig keer afgevraagd. Zeker dertig keer heb ik het toilet vervuild met alles wat ik in me had, tot FOKKING BLOEDENS TOE. VANUIT BEIDE KANTEN. Ik dacht dat ik dood ging. Correctie: ik wilde dood zijn op dat moment. Ik voelde me zoooooo verschrikkelijk ellendig, ik kan me niet herinneren dat ik dit eerder zó erg heb gehad. En het fijnste van alles wat nog het feit dat ik in een hostel dorm was die ik deelde met VIJF ANDERE MENSEN die mij dus elke keer half jankend uit en in bed hebben horen stappen. Terwijl de meest walgelijke geluiden uit de badkamer kwamen als ik weer eens een aanval had. Gelukkig was iedereen heel lief voor me en kreeg ik een kopje thee, wat er uiteraard gelijk weer uitkwam, en een deken omdat ik ook nog eens koorts had, alsof het allemaal niet genoeg was.
Maar goed de hel overleefd en de volgende dag niks aan de hand. Interessante ervaring zeg maar. Ahum.

En nu zit ik tegenover een veel te sjiek en voor mij onbetaalbaar hotel, om dit verhaal te kunnen delen op het internet. Want internet is hier niet zo vanzelfsprekend als in de Westerse wereld. Je koopt hier een kaartje ter grote van een pinpas voor twee á drie uuro, met een unieke gebruikersnaam en wachtwoord om een half uur of een uur toegang tot internet te krijgen. Maar dat is niet alles mensen! Nee, want dan moet je een park opzoeken waar iedereen afgesloten van de buitenwereld met z'n telefoon bezig is (zeg maar zoals het overal in Nederland zo'n beetje is in het openbaar vervoer of in restaurants..) en dan na tienduizend keer proberen eindelijk een slechte verbinding als resultaat. Of zoals nu dus in de buurt van het netwerk van een mega duur hotel, net als de andere backpackers of locals lekker buiten op de stoep. Alles voor internet hihi. Heb pas na drie weken de eerste keer internet gebruikt hier omdat het zo veel moeite kost. Dat zal wennen worden als ik straks weer in digitaal Nederland ben!

Terugkijkend op mijn hele trip was het weer een mega ervaring die mij meer geld heeft gekost dan me lief was, maar het was me het dubbel en dwars waard! Zoals de slogan van Ecuador luidt: 'ama la vida' hou van het leven, is een perfecte omschrijving voor deze reis. Zó perfect, dat ik het heb laten vereeuwigen in de vorm van een tattoo. Sorry mama hihihi xxxx