Peru & Bolivia

Het is vandaag drie weken geleden dat ik naar Peru vloog. Maar het voelt als twee maanden. Ik heb zó veel gezien en gedaan!
Gelijk de eerste dag nadat we het tegenvallende Lima achter ons lieten zijn we met een zogeheten "duinbuggy" met plaats voor ongeveer tien mensen door een soort van woestijn gesjeesd. Je kon dan van de hoogste duinen afboarden (nee bedankt ik breek liever niets en lust geen zand), daarna gezamenlijk zonsondergang gekeken en als afsluiting een bbq en slaapfestijn onder de sterren in de woestijn! Mét gratis Pisco Sour (lokaal en dodelijk alcoholisch drankje)- dat was dus een geweldige eerste dag cq nacht.
Daarna begon een marathonweek zoals later bleek: elke dag heel veel kilometers maken en steeds slechts één nachtje ergens verblijven. KAMPEREND. Kamperend op het terrein van HOTELS. Mocht je willen upgraden tegen eu674634687 dan kon dat áltijd. Ja, bedankt hoor voor het verleidelijke aanbod, maar ik hoor mn portemonnee alweer huilen..

Het gebied waar we doorheen reisden was heel interessant en vol Zuid-Amerikaanse geschiedenis: de Nazca´s, een pre-Inca imperium. Er zijn kilometers lange afbeeldingen in de woestijn van oa een aap, een vogel en zelfs een astronaut door hen achtergelaten. Men heeft geen idee hoe dit ooit met zulks precisiewerk gemaakt is. Het is nog steeds zichtbaar omdat het in dat gebied zo´n TWEE UUR PER JAAR regent.. Verder hebben we mummie opgravingen en soort van piramides uit dat tijdperk bezocht.
Vervolgens gingen we naar Colca Canyon, een kloof twee keer zo diep als de Amerikaanse Grand Canyon. Hoge verwachtingen dus! Niet helemaal waargemaakt helaas. Het was wel heel mooi en zo maar ik werd niet weggeblazen van wow-heid. Wat wel heel vet was was de reis er heen en weer terug. Omdat we van hoog naar laag en vice versa gingen veranderde het landschap elke zoveel minuten. Bij uitzichtpunt a verbrandden we levend en bij uitzichtpunt b hadden we een sneeuwbalgevecht, super mega!
Ik hoorde trouwens over de aanval op Parijs een dag ná dat dit gebeurd was. Er was geen eerdere mogelijkheid tot internet. Het is zo raar om zo´n gebeurtenis wat wellicht meer gevolgen voor ons heeft dan wat we ons nu realiseren, níet van dichtbij mee te maken! Het staat hier niet eens op de voorpagina van de kranten. Zo´n vervanjebedshow is het hier. Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik nu niet in Nederland ben, maar vind het natuurlijk een heel erg beangstigend idee voor een ieder die dit van dichtbij meemaakt..

Enfin, des te meer we naar het Zuiden gingen, des te meer de invloed van de Inca´s zichtbaar werd. Zij stonden bekend om hun ingenieuze manier van landbouw bedrijven: overal grote terrassen te zien en hun typische manier van bouwen; alle stenen pasten in elkaar zonder cement oid.
Hoogtepunt hiervan was dé Incastad Cusco. We verbleven hier negen dagen. Het was heeeerlijk. Lekker bijkomen van de marathonweek, slapen in een bed en heerlijk uiteten. Zo´n fijne stad! Ik voelde me er meteen thuis. Met natuurlijk als de spreekwoordelijke klap op den vuurpijl het nabijgelegen Machu Picchu. Eén van de door UNESCO benoemde wereldwonderen. Je kan er heen lopen zoals de Inca´s dat destijds deden via de Incatrail: vier dagen lang door de jungle banjeren. Ik kon dat niet doen want ik wist immers pas net dat ik naar Peru ging ipv Colombia, dus had geen wandelkleding bij me. Het is de waarheid maar wat een heerlijk excuus. Ik HAAT wandelen en hiken heb ik vorig jaar in Patagonië gemerkt. Ik wilde in de toekomst heel graag Machu Picchu bezoeken maar dan via de makkelijke weg: met de trein en bus. So guess what: dat deed ik nu dus ook, hihihi. De anderen zag ik bij Machu Picchu weer. DIE LUCHT. Jeeeemig wat gaat een mens toch meuren na een paar dagen rondlopen. Ewww. Dit is de foto van je leven en dan sta je er zo verlept op! Hahaa nee, wel een super prestatie van ze hoor, maar niet mijn kop thee zeg maar.
Het was trouwens niet zoals ik verwachtte (lees: ik had nul verwachtingen want anders werd het een tegenvaller). Meestal heb je (ik in elk geval wel) bij die mega toeristische trekpleisters super hoge verwachtingen en worden die bij langena NIET waargemaakt omdat het heel erg klein is of heel erg druk of wat dan ook.
Maar neen! Omdat het zoooo groots is daar is het precies wat je er van verwachtte en veel meer. Ik heb het nu zelfs zo dat ik alleen maar geloof dat ik er ben geweest als ik de foto´s terug zie. Gek toch?

Peru ligt gemiddeld zo´n 3000 meter boven zeeniveau. In vergelijking met Nederland is dat meeeeega, want ons geliefde kikkerlandje ligt ónder zeeniveau. Wat er dan met mijn mensenlichaam gebeurt is dat ik daar aan moet wennen. Als in je krijgt heel erge hoofdpijn en bent steeds heel erg moe. Remedie is water drinken. Aanbevolen is vier liter. FOKKING VIER LITER. Omdat we zoveel onderweg zijn beperk je onbewust het drinken want je wil hier echt niet elke twee uur moeten plassen. WC´s genoeg, zeker, maar of ze ook door de keuring komen is een tweede. Sowieso is een wcbril een unicum hier. Wcpapier idem. Wat je overigens NIET mag doorspoelen. Ik snap niet waarom want bijna geen enkele wc kán uberhaupt doorspoelen. Met dus alle heerlijke verrassingen van dien.
Dus ja plassen is hier niet echt een pretje. Hostels en hotels daargelaten uiteraard. Gevolg: hoogteziekte. En bij de laatste stop in Peru, Puno, kreeg ik hoogteziekte 2.0 (al zegt mama dat dat daar niets mee te maken heeft.. :P). Ahum. We gingen dus naar het hoogst gelegen (3800m) meer op aard: Lake Titicaca. Of nou ja, een meer: met volgens Wiki zo´n 8340km2 oppervlakte ben je een heel flink meer vind ik maar oke. Dit meer staat bekend om haar drijvende eilanden, gemaakt van riet. Heel leuk om te zien maar mega toeristisch en ik ervoer het als nep eigenlijk. Wie wil er nou op een strobaal wonen met één mannelijke leider en 15 vrouwen en kinderen?! En die vrouwen waren allemaal super dik en vatsig. Als ik op een drijvend eiland zou wonen waar je leeft van vis en quinoa zou ik bijna niet meer opvallen tussen het riet. Erg curieus maar toch. Het was een leuke dag die minder eindigde voor mij aangezien ik dus hoogteziekte 2.0 mocht ervaren: hoofdpijn, vermoeidheid en DIARREE. Beste combinatie ooit. Nu móest ik tegen wil en dank wel drinken anders zou ik uitdrogen. Echt best day ever.
Nou eigenlijk was de volgende dag mijn hoogtepunt: we moesten de grens over naar Bolivia. Jezus (excuse my French) wat een amateurs! Welk weldenkend mens breekt alle toegangswegen naar een grenspost open, op hetzelfde moment?! Maar ja hier gebeuren wel meer aparte dingen dus we moesten het er maar mee doen. Alleen wel erg ONPRETTIG dat dit net op mijn toppunt van mijn hoogteziekte 2.0 was. Gelukkig was ik niet de enige die als een dode vogel rondstrompelde van de ene openbare wc naar de andere (JA DAT WAS ECHT HEERLIJK). Twee stempels in mn paspoort verder (één voor het verlaten van Peru en één voor de entree naar Bolivia) vervolgden we onze reis naar de hoofdstad van Bolivia La Paz.

La Paz is een kut stad. Wederom sorry voor mijn taalgebruik maar dat is gewoon zo. Heel erg pauper. Mensen zijn arm en zien toeristen als wandelende bankautomaten. Je wordt opgelicht waar je bij staat. Ik dan gelukkig niet, maar een paar meiden die ik ken wel. Ik voel me hier dan ook zeker niet veilig. Blij dat ik morgen weer verder trek.
Sowieso blij dat ik over een week ongeveer verder reis naar Argentinië. De indruk die ik van Peru en Bolivia heb gekregen is niet echt heel erg mega positief. De natuur daargelaten overigens, want die is echt ge-wel-dig. De Andes is echt mijn favoriete gebergte op aard. Zoooo mooi! En de geschiedenis van deze landen vind ik ook mega interessant. Maar de huidige mens buit dit zo uit! Alles echt ALLES is gericht op de toeristen. Iedereen moet wat van je en niets is gratis. Plus de lokale mens haat de natuur hier volgens mij; super veel industrie en de hele natuur wordt verpest door afval. Je ziet het overal. En als je dan in een grote stad als Lima, Cusco of La Paz komt dan vind je nog geen peuk op de grond omdat elke haar die je verliest direct wordt opgeruimd. Alles voor de toeristen! Schijnheiligen hier met z´n allen. Gatver. Ik snap het best hoor, dit zijn relatief arme landen en toerisme is waarschijnlijk hun grootste bron van inkomsten, maar de mensen worden daar zo kut van! Heel erg hard en harteloos zelfs. Bah.
Wat trouwens wel heel erg leuk was is dat we Thanksgiving hebben gevierd! Kalkoen was (gelukkig) net iets te veel gevraagd dus moesten we het doen met kip, maar het was heel erg gezellig en leuk om eens te vieren.
Waar ik verder nog wel zin in heb hier in Bolivia zijn de zoutvlaktes. Dat moet een unieke ervaring zijn, ben erg benieuwd. En dan op naar het betere Zuiden, jeeeej!