I hartje KL!

Ja ja, alweer een tripje mensen! Maar dit keer was het met een legitieme reden: we waren al weer 60 dagen in Indonesie en dus moesten we het even land uit, anders waren we illegaal.. En dit tripje symboliseert het heugdelijke feit dat we alweer op 1/3 van onze reis zitten!
Ik vind het natuurlijk best jammer dat het zo snel gaat want ik heb echt nog maar iets van 5% van Indo gezien, maar dat er al meer dan een derde van m’n stage op zit, is natuurlijk wel een celebration waard ;D

Deze keer kozen we voor Maleisie. Dit ligt relatief dichtbij (twee kleine uurtjes vliegen) en bovendien zijn daar twee klasgenoten van Zohra en Miran, Sven en Matthijs, die daar stage lopen. Zij waren zo aardig om ons een slaapplek aan te bieden in hun appartenment. Een goedkoop tripje dus!

Woensdag 11 april heel erg vroeg vlogen we naar de hoofdstad van Maleisie, Kuala Lumpur (wat vrij vertaald 'modderige samenloop van rivieren betekent. Vraag me niet waarom). Het tripje begon voor mij al weer geweldig, aangezien ik mijn boardingpass en paspoort in de nog niet doorgespoelde wc liet vallen! OMG echt weer iets voor mij zeg! Ik had het paspoort plus boardingpass even snel in m’n kontzak gedaan, want ik had ze zo weer nodig bij het boarden. Anders moest ik het eerst opbergen en dan weer opzoeken en alles. Veel te veel werk voor mij, het liever lui dan moe-kind. Ik dacht nog: haha het zal echt zo’n streek voor mij zijn als m’n paspoort in de wc dondert als ik mn broek omlaag doe. IK WAS ZELFS NOG NIET EENS KLAAR MET DIT TE BEDENKEN! Heb ik dat paspoort nog maar net, sinds januari, is het nu al weer verneukt. Net als m’n vorige paspoort, die samen met een fles pisang ambon in een plastic zak zat en die zak het plotseling begaf. Gevolg: een groen paspoort. Nu heb ik nog een beter paspoort: een pis paspoort. Hahaha, nee, gelukkig is het niet zo erg en je ziet het bijna niet en je ruikt het al helemaal niet. LUCKY ME, want ik moet nog 1638515 keer dat paspoort gebruiken deze komende maanden..

Na de meest kutte vlucht EVER kwamen we aan in Kuala Lumpur (hierna: KL). Het was niet zo zeer de hele vlucht, maar meer vanaf het moment dat de piloot de daling inzette: ik had het gevoel alsof m’n rechteroog zo uit m’n oogkas kon knallen. Ook boven m’n oog begon iets heel erg te kloppen en bij m’n neus ook. Als ik m’n ogen dicht deed ging het nog wel.. Dus daar zat ik dan. Als een bange baby. Maar toen begon ook iets verschrikkelijk pijn te doen bij m’n rechterslaap. Hallooo paniek! Ga ik nou dood in een klein rot vliegtuigje boven een oceaan ergens in Zuid-Oost Azie? No way man, dat wil ik eeecht niet! Ik zat trouwens alleen, dus niemand kon mij helpen. Misèrem, misère dus. Maar ja, wat wilden ze doen dan? Ik wist zelf niet eens wat er aan de hand was. Ik zat echt op het punt om op het ‘kom hier stewardessje-knopje- te drukken, maar toen werd het al een baby beetje beter. Dus ik heb gewoon half jankend gewacht tot we geland waren. Maar toen had ik er nog steeds mega last van.. Kwam waarschijnlijk door het feit dat m’n neus en denk ik ook m’n voorhoofdsholte (ofzo, sorry ik ben geen medicus) totally verstopt waren. Ik was namelijk snot verkouden omdat ik in het paasweekend zo’n beetje in een ventilator had geslapen en ik ben die ‘kou’ natuurlijk helemaal niet meer gewend! Anyhow, na een uurtje of twee was die rare pijn gelukkig weer weg en kon de trip in KL eindelijk beginnen voor mij.

We sliepen dus bij Sven en Matthijs, die even buiten de stad KL woonden. Ze hadden een appartement met z’n tweetjes waar mijn hokje in Jakarta zo’n acht keer in pastte. PLUS balkon, PLUS zwembad om de hoek met super uitzicht, PLUS fitness ruimte. Dat zal dus wel weer afkicken worden wanneer we weer terug zouden gaan naar Jakarta dacht ik nog..
Dit gevoel werd alleen maar versterkt toen we de stad in gingen die middag: ik had echt het idee dat we weer in Europa waren! Alleen heb je in Europa niet honderduizend Pakistanen en Chinezen rondlopen.. Maar toch! Het verkeer was goed gestructureerd, bijna geen kut skooters die je links en rechts inhalen op de weg, heel erg goed en duidelijk openbaar vervoer, EEN STOEP DIE DAADWERKELJK BEDOELD IS VOOR VOETGANGERS, woonwijken met huizen met dakpannen ipv golfplaatjes en natuurlijk: het was er veel schoner. Ik zat echt even met de gedachte van: waaaarom in godensnaam heb ik niet voor Maleisie gekozen als stage land? Maar daar kwam ik al snel weer op terug toen ik hoorde wat de jongens moesten doen op stage: FOKKING VEEL! En soms wel 40 uur achter elkaar door werken! Dat gebeurt in NL nog niet eens. En bovendien interesseer ik me niet zo voor de rechtsgebieden die hier aan de orde komen, dus waarom zou ik vet veel moeite doen? De stage die ik nu heb is dan wel dodelijk saai op sommige momenten, maar dan ben ik toch wel blij met mijn plekkie ;D

Na de stad even te hebben gezien zijn we naar de beroemde Batu Caves even buiten de stad gegaan. Hier heb je een mega standbeeld van een god, zo’n 42 meter hoog. Vooral het uitzicht na 254315 treden naar boven lopend en agressieve aapjes ontwijkend, was zeer de moeite waard.
Die nacht hebben Miran en ik onder de sterren geslapen. Op een handdoekje op een houten ligbedje, veilig op het terras op 13 hoog. Heerlijk. Zo fijn dat dit de laatste avond weer onze slaapkamer werd. Minpuntje was dat de bewaker die soms langsliep vet tegen ons ging praten. Letterljk midden in de nacht. HALLO, WIJ SLAPEN HOOR! Maar goed, hij vond het wel grappig geloof ik, hoewel ik zijn halve Engels niet helemaal begreep. We wisten nu in elk geval zeker dat we werden goed beveiligd werden.
De volgende dag zijn we naar Melaka gegaan, een dorpje wat op zo’n twee uur rijden ten zuiden van KL ligt. Het was een heel leuk dorpje want je had allerlei verschillende wijken: Portugees, Chinees, Indisch en ja, zelfs Nederlands. Zag je daar ineens ‘stadhuys’ staan. Heel leuk om te zien dat de Nederlanders toch overal hun invloed hebben kunnen uitoefenen, op wat voor manier dan ook..

Die avond zijn we op stap geweest in KL, naar Changkat, wat een van de populairste strips met barretjes en kroegjes van heel KL was. Omdat het een feestdag was, was het helaas wat rustiger dan een normale donderdagavond. Maar dat maakte het zeker niet minder leuk. We gingen boven bij een barretje op het terras zitten. Dan heb je uitzicht over de strip. Suuuper chille plek. Je ziet alles, je kan over iedereen praten en niemand ziet of verstaat jou. Ideaal. Wat gelijk op viel trouwens, was dat er zoo veel witte mensen waren! Niet alleen met uitgaan overigens, maar ook overdag in de stad. En heel veel hadden dan zo'n shirt aan met I hartje KL, nou ik snap het wel hoor!
Het deed denk ik ook wat Europeser aan dan normaal omdat er zoveel blanke mensen waren. Want in Jakarta zijn Miran en ik eigenlijk altijd de enige blanken. Met alles. En als we dan een blanke zien zeggen we ook gelijk: ‘hee! Nog een blanke!’ Dat zeg je in NL toch ook niet? ‘ Hee daar loopt een neger!’ Hahaha, kun je nagaan hoe raar het voor ons al is om blanke mensen te zien ;P
Vrijdag en zaterdag zouden we met wat collega’s van Matthijs en ons, zes Nederlanders, naar Penang gaan. Aan de westkust van Maleisie. Dit ging helaas niet door aangezien we twee minuten voor vertrek op vrijdagochtend hoorden dat er een tsunami-alarm was afgegeven voor de westkust. ALWEER! Want woensdag toen we aankwamen was er blijkbaar dus ook al een alarm afgegeven. Dit wisten we pas nadat we berichtjes van veronruste familieleden en vrienden uit Nederland hadden ontvangen. Zelf hadden we er niets van gemerkt.
Maar goed, dat was dus mooi kak want nu konden we niet weg. Lekker dan. Binnen drie dagen dat we in Maleisie zijn, zijn er al twee tsunami-alarmen afgegeven! En wat het nog stommer maakte, is dat dit ook de eerste alarmen waren die Sven en Matthijs mee hadden gemaakt, IN HUN TWEE MAANDEN VERBLIJF IN KL. Lucky us dus.
Aan de andere kant was het natuurlijk wel dikke vette lucky us, want het was een beste aardbeving woensdag. Zo best dat elke nieuwssite een andere kracht op de schaal van Richter aangeeft. Het was in elk geval een beving met een kracht van ten minste 8 op de schaal van Richter. Dus we mogen zeker niet klagen dat er verder niets is gebeurd!

Uiteindelijk zijn we met z’n vieren naar watervallen geweest, wat op een klein uur vanaf het ‘veilige’ KL lag.
Die avond waren we weer te vinden op de strip van Changkat. Deze keer was het wel gezellig druk. Heel fijn om weer even uit te gaan op deze manier. Als je het niet zo leuk vindt in de ene bar, loop je een deurtje verder naar de volgende. Zo gaat dat niet in Jakarta. Daar heb je niet een straat waar je allemaal kroegjes en zo hebt. Dit deed me heel erg denken aan de uitgaansstrips op Mallorca, in Albufeira, Tenerife of zelfs Chersonissos. Ik had echt het idee dat ik even op vakantie was en dat was heerlijk.

Aangezien we twee dagen gepland hadden voor Penang, moesten we voor zaterdag ook een nieuw plan trekken. Het werd de Genting Highlands. Dit is een groot dorp of misschien zelfs wel stad dat midden in de bergen lag. Geen idee hoe hoog, maar toch hoog genoeg om tussen de wolken te liggen. Heel erg mooi. Om boven te komen moesten we in een bakje met een kabelbaan. Geen probleem op zich, juist prachtig. Maar ja, ik was even vergeten dat Aziaten van die vreselijk toeristische mensen zijn: de wachtrij was LAAAAAAAAAAAAAAAAANG. En uiteraard waren Miran en ik de enige blanke mensen. Maar goed, het was het allemaal waard. Toen we boven aankwamen was het nog heel erg mistig en regenachtig, maar toen het opklaarde was het prachtig.
Toch was het ook een beetje engig: er was een heel groot, vervallen en verlaten pretpark. Heel creepy. Later werd dat iets minder eng maar niet minder raar doordat het open ging omdat het opgehouden was met regenen. JE GAAT TOCH NIET IN EEN VERVALLEN ACHTBAAN ZITTEN? BEN JE KLAAR MET HET LEVEN OFZO? Apaaaaaaaaaaaaart volk. Maar goed, wij gingen gelukkig niet naar dat pretpark want het was niet cool genoeg voor ons, jeweetzelf ^_^
Er stonden ook heel veel verlaten appartementencomplexen. Die later toch wel bewoond bleken, wat het nog onguriger maakte. Verder had je heel veel wilde honden. Het waren gewoon Duitse Herders en Labradors en wat niet al voor rassen. Ze zagen er super verzorgd uit en alles. Maar ze waren wel vals. Dus, als je nog een rashond zoekt, waarom eu800 uitgeven in Nederland als je ze in Maleisie gratis uit de bergen kunt plukken?

En toen was het alweer zondag en dus tijd om gedag te zeggen tegen de super stad wat KL toch echt is. Doei fijn openbaar vervoer, doei gezellig drukke China Town, doei woonwijken met je dakpannen, doei witte mensen, doei stoepen waar je op kunt lopen zonder dat je je nek breekt als je even niet naar de grond kijkt, doei schonere stad, doei amper skooters.. Maar ook doei onaardige locals (minder aardige, in elk geval), doei kut taxi chauffeurs die niet op de meter willen rijden en je verneuken omdat je wit bent, doei stinkende mensen (sorry maar mensen uit india ruiken nou eenmaal naar eten wat ik niet lekker vind) en doei super cool appartement van Sven en Matthijs maar toch vind ik het leuker om tussen de locals te leven, anders kom ik nooit van m’n vakantiegevoel af..

All and all was Maleisie echt super! Zo jammer dat we niet naar Penang zijn geweest, maar ik vind het echt een geweldig land. Echt een aanrader!
De terugreis was overigens goed. Ik had niet meer het idee dat ik langzaam aan het sterven was. Dat is best een prettig gevoel kan ik je melden! En eenmaal terug in Sofi’s had ik wel het idee dat ik weer thuis was. Dat is ook wel fijn.
Het was trouwens maar goed dat we zondags terug kwamen en niet op zaterdag: er was weeer een aardbeving geweest in Indo en die was goed te voelen in Jakarta! Blijft toch wel een beetje eng hoor..

In juni moeten we weer het land uit. We gaan waarschijnlijk op 100 naar Singapore, maar we willen ook verder reizen omdat je Singapore binnen een dag of twee we gezien hebt. Wat dat dan wordt is nog niet zeker. Een ding wat dan wel zeker is, is dat Ajax dan al bijna een maand kampioen van Nederland is en dat is een heel fijn vooruitzicht ;D