Just another week in Indonesia

Hallo, hier spreekt de rode hond tot u. En ik houd niet van honden, Gerard Ekdom!

Gisteren ben ik dus naar het ziekenhuis geweest omdat ik overal rode vlekjes had. Het is hier doodnormaal om voor elk wissewasje naar het ziekenhuis te gaan, dus kon ik er niet onderuit helaas. Het was een internationaal ziekenhuis dus de dokters konden redelijk Engels praten. Gelukkig ging mijn collega Athe mee, want de uiteindelijke uitslag van het bloedonderzoek werd natuurlijk helemaal in het Bahasa Indonesia verteld. Dat spreek ik nog steeds niet, hoewel de dokter dacht van wel want hij praatte de hele tijd tegen mij. Maar goed, conclusie van vijf uurtjes ziekenhuis in Indonesie is dat ik dus rode hond heb. Nou ja, daar kwam ik dan zelf achter he. Want dokterlief zei dat ik waterpokken had. Maar toen ik ‘rubella’ intypte bij mijn vriend Google, kwam er toch echt rode hond uit. Dit moet ik zo'n twee a drie weken geleden hebben opgelopen. Dus ik denk dat het tripje naar Batavia met de bus me niet echt goed heeft gedaan.
Ik heb een tas vol medicijnen mee gekregen van de dokter, blijkt dat allemaal voor Jan Lul te zijn aangezien er geen medicijn tegen is. Het zal wel weer allemaal typisch Indo zijn. Maar goed, ik zal ze braaf innemen en hopen dat het over een paar dagen weer helemaal over is. Heb ik net weer een normale, christelijke stoelgang, krijg ik dit!
Wat trouwens wel vet lullig is, is dat rode hond vet besmettelijk is.. Sorry Jakarta met je miljoenen inwoners!
Afgelopen maand was ons kantoor jarig: zeven jaartjes oud al weer. Dat werd natuurlijk uitgebreid gevierd met een heerlijk lopend buffet bij ons op kantoor. Ook Miranda en Zohra, medestudenten uit NL mochten langskomen. Het feest werd ‘s avonds voortgezet in een karaoke bar in Grand Indonesia. In Nederland kennen we karaoke natuurlijk ook heel goed. Vooral ik *ahum*.. Daar ga je gewoon voor een zaal staan met de microfoon in je hand en maak je er een showtje van, of niet vooral. Maar hier in Indo heb je privehokjes met een chillbank waar je met een hele grote tv meezingt. Je hoeft maar op een knopje te drukken of de ober staat naast je. Heel anders, heel apart. Maar wel heel erg leuk. En onze baas kan me toch een potje rappen! Daar is Gers Pardoel niks bij. Maar ja, dat is sowieso niks.
Na de karaoke waren Miranda, Rusco, Athe en ik er nog lang niet moe, dus zijn we naar de Beergarden geweest. Hier heb je, zoals de naam al doet vermoeden, bier. Maar dat niet alleen, ook cocktails en andere drankjes, zolang er maar alcohol in zit. Oh ja, ze hebben er ook melk FIJN HE hihihi.

Een week later was Rusco jarig. Hij werkt samen bij mij op kantoor en het werd hier heel leuk gevierd. Ze hebben wel vier keer voor hem gezongen, steeds uit het niets. Dan begon hary met ‘ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-happy birthday..’ Zoooo grappig. Kwamen ze met een leeg taartbordje en een half afgebrand kaarsje aan zetten en begonnen ze weer met: ‘ha-ha-ha-ha-happy..’ Hahaha wat een mongolen!
Rusco heeft muffins met kaarsjes gekregen, een zelf geknipte kroon met ‘king of the day’ er op, een zelf gevouwen vliegtuigje van onze zeer gewaarde, maar slecht Engels sprekende collega Fachmi, een verjaardagskaart met een foto van een shuffelende Rusco en een hele lelijke Batik. Hier op kantoor is het traditie om kutcadeau’s te geven met verjaardagen. Nou, ik kan niet wachten tot het mijn verjaardag is.
‘s Avonds hebben we Rus’ verjaardag met z’n vieren gevierd bij de Mexicaan. Jaaaa love, eindelijk een keer wat anders te eten dan dat Indofood. Na het eten namen we een heerlijke cocktail en toen hebben we ook maar besloten om met mijn verjaardag vooral terug te komen bij de Mex. Hoeraaaa!

Na het debacle van Bogor, hebben we dit weekend weer een tripje proberen te ondernemen. Dit keer naar Bangung. Gelukkig gingen er ook vier locals mee: de dochter van Miranda’s stagebegeleidster en drie van haar vrienden.
Na drie uurtjes in de auto te hebben geslapen kwamen we aan bij een super hotel/apartementencomplex. Met tennisvelden, een fitnessruimte, twee zwembaden met duikplank en ligstoelen, en het belangrijkste voor mij: een moskee. Hahaha, nee, het belangrijkste was dat er geen insecten waren! Of in elk geval, we zagen ze niet.
Omdat het nog relatief vroeg in de ochtend was, wilden de anderen eerst chillen voordat we naar de krater van een vulkaan verderop zouden gaan. Rusco en ik hadden het tennisveld gespot en wilden wel een balletje slaan. Na een paar games die verschrikkelijk verliepen, maar waarvan ik wel de meeste had gewonnen whoeee, dachten onze nieuwe Indo vrienden dat ze ons wel even konden inmaken. Nou mooi niet dus. Wij waren slecht. Maar zij waren beyond slecht! Uiteraard wonnen wij, maar daar ging het niet om. We hebben vreselijk gelachen om de lompheid en de a-sportiviteit (is dat een woord? Vast niet. Bij deze dan.) van onze tegenstanders.
‘s Middags zijn we naar de vulkaan/krater gereden. De weg er heen al was super mooi. Overal giganstische bergen die helemaal bedekt waren met alle denkbare groene tropische plantenen bomen. Je zag overal van die rijstterassen enzo, net als op tv.
Voor dat we de krater konden zien van dichtbij, moesten we eerst een dikke kilometer door het tropisch regenwoud ‘hyken’. Nou, wat hebben we gehykt zeg. Er was gewoon een kronkelend trappetje naar boven, dwars door de rimboe. Onze Indo vrienden waren ka-pot. Gebrokon. Het stelde echt niets voor maar ja, wat ik al zei: die a-sportiviteit van die Indo’s he.. ;P

Tijdens het wannabe-hyken zagen we zelfs apen in de bomen. Hoe cool! Het echte Indo ;D
De krater meurde natuurlijk gigantisch naar verrotte eieren die te lang in een natte kelderkast hadden gelegen, maar daar werd het uitzicht niet slechter van. Het was er prachtig. Wat meteen opviel, was dat iedereen zo dik aangekleed was. Bondmutsen op, dikke jassen en regenlaarzen aan.. Het was er denk ik een graadje of 25? DAT VINDEN ZIJ KOUD. Verwende mietjes. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik het ook koud vind in een auto met airco waar het 22 graden is.. Je raakt hier ook zo snel gewend aan de warmte!
Toen we ‘s avonds terug kwamen bij ons hotel/apartementje bleek het pas goed wat een ochtendje tennissen met een blanke doet: LEVEND VERBRANDEN. Ik had zelfs blaren op m’n hoofd! Ieeeeeeew. En ja, ik had me wel ingesmeerd. Kun je nagaan. En het regende zelfs nog toen we aan het tennissen waren en voor de rest was het bewolkt. Ik was niet de enige die een but was gelukkig: Miran en Zohra gingen bakken bij het zwembad voor een uurtje f twee. Nou, dat hebben ze geweten. Ik was levend verbrand maar van hun was al niets meer over! Het deed gewoon al pijn als je er alleen maar naar keek. Gelukkig was onze Indoboii Rusco ook een beetje verbrand in z’n gezicht, dus ligt het niet persee aan onze blanke babyhuidjes.
Toch hebben we ons met onze verbrande lichaampjes weer in de auto kunnen hijsen die avond. En gelukkig maar, want we gingen naar the Maja House. Een disco/lounge midden in de bergen met uitzicht over heel Bandung. WAUW.

De volgende dag hebben we na een flink ontbijt,grotten bezocht. Ikhad me er veel van voorgesteld. Had ik niet moeten doen. Het is gewoon een donkere gang met af en toe een grote ruimte aan je linker- of rechterhand. En dan was de ene door Japanners gemaakt en de andere door Nederlanders. Ja,dat verschil zag je ook echt. NOT.
Wat wel leuk was, is dat je om bij die grotten te kunnen komen, ook weer een stuk door het regenwoud moest lopen. En ook hier zagen we weer apen. Zagen we de dag er voor zwarte, vandaag waren het grijze. Nouuu dubbel score hoor. Hahaaha.

Nu zit ik hier op kantoor met m’n rode honden lichaam dit verhaaltje te typen. M’n vingers doen vreselijk pijn en ik kan m’n schoenen ook niet verdragen. DUS GEEN SORRY VOOR EVENTUELE TYP FOUTEN. I'M IN PAIN MAN.
Hopelijk is deze hondenziekte snel over, want donderdagavond vertrekken we voor het hele weekend naar Ujung Kulon. Ja, kijk maar even wat het is en wees vooral jaloers!
Nou ja, jaloers. We hebben de twijfelachtige eer om twee nachten op het strand in een tentje te slapen. So far so good. Er zijn geen wc’s en douchjes. Daar ga ik al. OMG HOE MOET JE DAN OOIT POEPEN?! Ik zie mezelf al een gat graven, hahaha. Maar misschien kan ik dat nu juist wel extra goed, nu ik rode hond heb .. ^-^